á
â
ă
ä
ç
č
ď
đ
é
ë
ě
í
î
ľ
ĺ
ň
ô
ő
ö
ŕ
ř
ş
š
ţ
ť
ů
ú
ű
ü
ý
ž
®
€
ß
Á
Â
Ă
Ä
Ç
Č
Ď
Đ
É
Ë
Ě
Í
Î
Ľ
Ĺ
Ň
Ô
Ő
Ö
Ŕ
Ř
Ş
Š
Ţ
Ť
Ů
Ú
Ű
Ü
Ý
Ž
©
§
µ
Tu mamy bara, zakonnika Junoy`a, który w ramach odbycia kary za namiętność do muzyki zostaje zesłany na spowiednika do warownego klasztoru La Rapita, do siedziby mniszek klauzurowych. Tu się nie mówi do siebie - albo oszczędnie używa języka łacińskiego tylko w niezbędnych sytuacjach - nie przebywa się w otoczeniu innych, w skupieniu modlitwy, modlitwy, czytania i kontemplacja, plus - co staje się odwiecznym towarzyszem każdej ze służek - nędza, bieda i permanentny post (czyli głodówka - jeden posiłek dziennie, bo Pan szanuje umartwienie i głod to wyraz ukorzenia.., co naucza siostra kseni owego zakonu.), nie ma też żadnej muzyki. Brat Junoy nie może żyć wesoło, cisza odbiera mu radość, spycha w otchłań nieszczęścia, zamknięcia, wątpliwości...A gdy znajduje odwagę, by wyrzucić wszystkie anomalie przestrzeganego kanonu, które są na granicy samobójstwa i śmierci głodowej, kseni zakonu oburzona nakazuje usunięcie go i rozpoczęcie procesu sądowego, który oczyści zakon z kalumnii owego nieprawego brata. Do tego w zakonie dochodzi do obopólnej miłości dwóch młodych sióstr, którą to miłość brat Junoy widzi i czuje i radzi...opuszczenie murów zakonu. Nakazuje wybór życia poza murami, co absolutnie wadzi wielebnej siostrze. tak trudno o nowe powołania.... tak łatwo zgubić swoje przeznaczenie... - musi oskarżyć brata o podżeganie do niecnego występku, bo siostry same nie wpadłyby na taki pomysł, gdyby nie słowa brata... I patrzymy za zagubionego Junoya, smutnego, tak samotnego w tej jaskini ciszy, gdzie nawet echo ucieka przed każdą postacią jaka pojawi się w sieni.
podczas rozprawy brat stara się odizolować od tego w czym ciało uczestniczy, ucieka w świat muzyki, preludiów, dźwięków... Nie potrafi w pełni słuchać tych tyrad, na które i tak nie ma wpływu. Biernie tkwi w ławie jako oskarżony i nie wie, dokąd to wszystko zmierza...
a że w międzyczasie poznajemy pochodzenie majątku pazernego biskupa, że dane nam jest poznać machloje pod-habitowe przykryte słowami świętości oraz wykorzystywanie zajmowanej wysoko pozycji w hierarchii kościelnej... - to już inny rozdział. Bo tak było i jest nadal i nawet przemijanie lat i nowi papieże stolicy apostolskiej nie zmienią tego...